Column: Vochtige ogen
| starnieuws | Door: Redactie
Natio-coach Stanley Menzo op de persconferentie na de interland tegen El Salvador. Op de avond voor de WK-interland tegen El Salvador is er de gebruikelijke persconferentie. Meestal wordt daar niet zo gek
veel nieuws verteld. Journalisten willen weten of iedereen fit is of hoe de spelers omgaan met de druk. Voorzichtig informeert een collega naar het strijdplan van de bondscoach. Tegen beter weten in. Menzo gaat heus niet verklappen hoe hij die dekselse Salvadorianen denkt te gaan oprollen.Dan komt captain Shaquille Pinas aan het woord. De verdediger, die inmiddels op 34 interlands staat, raakt de essentie van wat al dagen aan de hand is in het land: “Nee, ik voel geen extra druk. Deze interland benader ik net als elke wedstrijd. Ik stap het veld op om te winnen. Weet je wat
het is? Soms is het of wij spelers continu op een rijdende trein zitten. Na de wedstrijd van vandaag staat de volgende alweer op het programma. Voor het publiek ligt dat anders. Fans zijn soms tot tranen toe geroerd bij een overwinning of een nederlaag. Daar zijn wij ons absoluut van bewust. Wij spelen voor onze familie en vrienden, maar vooral ook voor de mensen in het land en ver daarbuiten. Het is een geweldige eer om daar een bijdrage aan te mogen leveren.”De volgende avond doet zich iets merkwaardigs voor: een dik half uur voor de aftrap zijn alle plaatsen in het Essed-stadion al bezet. Even later gaat centrumverdediger Myenty Abena in de kleedkamer voor in gebed. Er brandt vuur in zijn ogen en zijn stem is nu al schor. “W’o nak den tineti. Ja boys! W’o njang den.” Daarna wapperen selectie en staf zo hard met een grote Surinaamse vlag dat de vezels in het rond vliegen, drukken de mannen elkaar aan de borst en regent het highfives. In de eerste helft heeft het er alle schijn van dat de Surinaamse internationals zich al te sterk bewust zijn van de hoge verwachtingen onder het thuispubliek. Passes zijn onnauwkeurig, combinaties komen zelden uit de verf en doelman Etienne Vaessen en zijn verdedigers spelen te vaak de lange bal die op het harde kunstgras lastig valt te controleren.
Intussen lijken de Midden-Amerikaanse tegenstanders er vooral op uit om het ritme uit het spel te halen. Door uitgebreid de tijd te nemen voor spelhervattingen en herhaaldelijk kermend over het veld te rollen. Met een Jamaicaanse arbiter die soms als enige in het stadion overtredingen constateert, levert dat een tamme vertoning op.
Doelman Etienne Vaessen en captain Shaquille Pinas.Toch gaat Natio met een 1-0 voorsprong de rust in. De als zwervende spits opgestelde Tjaronn Chery wordt gehaakt in het strafschopgebied en benut zelf de penalty. Na de pauze komt Natio stukken beter voor de dag. Met vlotte combinaties, de opstomende wingbacks Djavan Anderson en Ridgeciano Haps en soepele driehoekjes op het middenveld, wordt de Salvadoriaanse verdediging aan gort gespeeld. Halverwege de tweede helft vindt de sierlijke aanvaller Richonell Margaret kort na elkaar twee keer het net. Zijn doelpunten reserveert hij exclusief voor Natio: in Panama scoorde hij ook al terwijl hij daar bij zijn nieuwe club Go Ahead Eagles nog niet aan toe is gekomen. Invaller Dhoraso Klas maakt er nog 4-0 van, waarna het publiek voor de tweede keer massaal het volkslied inzet. Na afloop blijven selectie en stafleden minutenlang op het veld om zich uitgebreid te laten fêteren door de hossende supporters. De emoties spatten ervan af. Een beetje voetballiefhebber is bekend met de fratsen van Vaessen, maar deze keer gooit hij wel heel merkwaardige moves en shuffles uit zijn heupen. Klas zijgt neer op het kunstgras, stille kracht Kenneth Paal huppelt in de rondte, Sheraldo Becker bespringt ongeveer al zijn medespelers en verderop wordt de ditmaal niet opgeroepen Renske Adipi zowat beurs geknuffeld. Maar waar is de bondscoach eigenlijk gebleven? Die heeft zich na het laatste fluitsignaal stiekem teruggetrokken in de technische ruimte naast de kleedkamer omdat hij zich even geen raad weet met zijn emoties. Kampioenschappen en een Europese beker met Ajax trekken aan hem voorbij, een trainerscarrière die hem in Zuid-Afrika en China heeft gebracht… En dan dit. Deze avond doet hem meer dan hij had verwacht. En dan hangt ook zijn vrouw nog eens half huilend aan de lijn.Tijdens de persconferentie doet hij een poging om zijn gevoelens te omschrijven. Liever benadrukt hij hoe trots hij is op zijn jongens en op het land waar hij is geboren. Of hij straks de overwinning gaat vieren? ‘Nou, die tijd is voorbij’, zegt hij met een brede grijns. ‘De jaren beginnen te tellen, al zit een klein glaasje er wel in. Maar de jongens ken ik een beetje. Ik ben bang dat ik ze niet binnen kan houden vanavond.’ Vervolgens klinkt de bondscoach weer nuchter. Want het doel is nog niet bereikt. Dinsdag wacht de laatste horde in en tegen Guatemala. Vanavond feestvieren en ontspannen, morgen lekker nagenieten en daarna weer de volledige focus op de beslissende kwalificatie-interland. Na zijn laatste woorden krijgt Menzo een luid en langdurig applaus van de Surinaamse sportpers. Met vochtige ogen neemt hij de vele felicitaties in ontvangst.Diederik Samwel| starnieuws | Door: Redactie
