• zaterdag 05 October 2024
  • Het laatste nieuws uit Suriname

Onbegrijpelijke vertraging: Ontvangen kinderbijslag is vaak een lijdensweg

| de ware tijd | Door: Redactie

Dat het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting (Sozavo) problemen heeft om de koopkrachtversterking op de juiste manier uit te betalen, is allang bekend. Maar ook de afhandeling voor het betalen van de algemene kinderbijslag (AKB) verloopt steeds moeizamer. En ook daar zou geld in de verkeerde handen komen. Veel ouders hebben het over ‘een lijdensweg’ om datgene te krijgen waar ze recht op hebben.

Tekst Armand Snijders

Beeld dWT archief

President Chandrikapersad Santokhi sloeg zichzelf in zijn speech ter gelegenheid van Moederdag op de borst dat hij per 1 juli 2023 de AKB heeft verhoogd van SRD 125 naar SRD 200 per

kind per maand. Dat is onderdeel van het streven van de regering “om u als mama, jullie als vrouw te ondersteunen door initiatieven die uw financiële lasten verlichten en een rechtvaardiger samenleving creëren”. Dat klonk als fantastisch nieuws voor ouders, die met heel veel moeite het gezin kunnen voeden door de wurgmaatregelen van deze regering, die het volk in een gietijzeren greep houden.

“Ik ben inmiddels vier keer naar het kantoor geweest en iedere keer is het verhaal dat ik geduld moet hebben” 

Gedupeerde ouder Remy Setrodimedjo

Holle frasen

Echter, zijn woorden klonken veel ouders in de oren als holle frasen. Want menigeen kijkt

nog altijd reikhalzend uit naar de dag waarop het ministerie de kinderbijslag over 2023 (!) daadwerkelijk zal uitbetalen.

Heel wat ouders en verzorgers wachten zelfs nog op de uitbetaling van 2022 (of eerder!). Zoals Remy Setrodimedjo, die vorig jaar in augustus samen met zijn zus naar het kantoor van Sozavo aan de Gemenelandsweg trok omdat hij dacht de kinderbijslag voor zijn drie kinderen te krijgen. “Het was al later dan gebruikelijk; doorgaans werd het in juni uitbetaald. Ik keek er erg naar uit om schoolspullen voor de kinderen te kunnen kopen”, houdt hij de Ware Tijd voor.

Maar voor hem was er geen geld. Het ministerie had namelijk bedacht dat de uitbetaling niet meer cash zou plaatsvinden, maar dat ouders de toelage voor hun kind(eren} via een moni karta zouden krijgen. Jaren eerder hadden ouders uren in de bloedhete zon in de rij gestaan om hun bankgegevens door te geven, zoal het ministerie had gevraagd. Dan zou het geld ieder jaar via de bank worden overgemaakt.

Allesbehalve feilloos

Kennelijk hebben de ambtenaren nooit wat met die gegevens gedaan en gingen die bankbetalingen uiteindelijk om onduidelijke redenen niet door. In plaats daarvan leek de moni karta een redelijk alternatief: een pasje van de overheid waarmee het geld kan worden gepind. Dit systeem leek ook allesbehalve feilloos: veel ouders stonden tevergeefs een halve dag in de rij om na uren te horen dat er voor hen geen moni karta beschikbaar is.

Door onvolkomenheden in de voorbereiding vielen heel veel ouders buiten de boot. Dat overkwam Setrodimedjo dus ook, terwijl zijn zus wel een pasje kreeg. Andere ouders werden teleurgesteld en onverrichter zake weer weggestuurd met de mededeling dat ze zouden worden gebeld. En zo niet, dan moesten ze maar een keer langskomen, zo kregen zij te horen.

“Ik heb geklaagd en ze zeiden dat ze het geld alsnog zouden storten, maar dat gebeurde niet. Die ambtenaren stelen dus gewoon!”

Gedupeerde ouder Claudia Setrodimedjo

Setrodimedjo en andere ouders wachtten maanden tevergeefs op het beloofde telefoontje. “Het is echt een vreselijke lijdensweg. Ik ben inmiddels vier keer naar het kantoor geweest. Ik moet steeds weer verlof nemen om daar heen te gaan. Dan heb ik het nog niet eens over de benzine die ik verbruik. Iedere keer is het verhaal dat ik geduld moet hebben. Ze hebben nog geen geld gehad van het ministerie van Financiën en Planning is steeds het excuus. Maar hoe dan? Ik heb er recht op en heb het ook hard nodig anders kan ik geen uniformen en schoolmateriaal kopen. Straks beginnen de scholen weer. Staan politici als Santokhi daar wel eens bij stil?” vraagt hij zich moedeloos af.

Ambtenaren stelen

De zus van Setrodimedjo, Claudia, heeft weliswaar wel een moni karta gekregen, maar daar stond SRD 300 minder op dan waar ze recht op had. “Ik heb geklaagd en ze zeiden dat ze het geld alsnog zouden storten, maar dat gebeurde niet. Die ambtenaren stelen dus gewoon! Maar je staat daar machteloos tegenover”, zegt ze boos tegen de krant. Haar broer vreest dat dit ook met zijn geld zal gebeuren. “Maar ik zal niet rusten voor ik het heb. Ik moet inmiddels SRD 7.200 krijgen.”

Iedereen had gehoopt dat het bij Sozavo beter zou gaan nadat de bekritiseerde Uraiqit Ramsaran (Pertjajah Luhur) daar het veld moest ruimen en door Santokhi naar Transport, Communicatie en Toerisme (TCT) werd overgeplaatst. Sindsdien zwaait Ines Pané (Abop) bij Sozavo de scepter. Dat heeft tot op heden geen zichtbare verbetering gebracht, ondanks het feit dat Santokhi allerlei commissies en werkgroepen heeft ingesteld om de vinger aan de pols te kunnen houden.

De uitbetaling van de koopkrachtversterking leidt desondanks nog altijd tot veel frustratie in de samenleving; er zijn meer dan twintigduizend gevallen van fraude blootgelegd. Er wordt vooralsnog weinig aan gedaan om dat onterecht uitbetaalde geld terug te vorderen. Daarnaast stapelen dus de problemen rond de uitbetaling van de kinderbijslag zich meer en meer op en niemand doet daar schijnbaar iets aan. Minister Pané heeft niet gereageerd op verzoeken van de Ware Tijd om een reactie.

| de ware tijd | Door: Redactie