Het verdriet van Nickerie (3/slot): ‘Droomprojecten’ gaan in rook op
| de ware tijd | Door: Redactie
President Chandrikapersad Santokhi heeft een bovenmatige belangstelling voor het district Nickerie. Iedere paar weken laat hij zich door een helikopter er naar toe vliegen om het startseinen voor een of ander groots project te geven en om beloftes te doen. Maar wat heeft dat uiteindelijk opgeleverd? In de praktijk blijken de resultaten zeer pover en hebben Nickerianen alleen een grote kater gekregen in vijf jaar regering-Santokhi.
Tekst Armand Snijders | Beeld Kabinet van de president & OW
De grootste geplande projecten in Nickerie zijn in deze serie voor het laatst bewaard. Santokhi installeerde na zijn aantreden een speciaal project managementteam. Dit bestond
“Er wordt nu naar gestreefd om in de volgende regeertermijn de eerste paal voor de Corantijnbrug te slaan, mits de VHP uiteraard weer in het machtscentrum komt”
Een zeer ambitieus project dat geen initiatief van de regering was – maar wel enthousiast door Santokhi werd omarmd – was de aanleg van een diepwaterhaven, de Port of Nickerie. De Ware Tijdheeft onlangs al uitgebreid bericht over de faliekante mislukking hiervan.
Havenbeheer
Santokhi liet zich meeslepen door de verhalen van de Amerikaanse Phoenix Development Company (PDC), dat de handen ineen had geslagen met het staatsbedrijf Havenbeheer en – volgens hun zeggen – het havenbedrijf Rotterdam om de haven op te zetten. Deze zou vooral geschikt zijn voor de op- en overslag van gas, die voor de Surinaamse en Guyanese kust zou worden gewonnen. Het project moest duizenden banen opleveren en Nickerie tot grotere hoogten brengen.
Dat klonk natuurlijk als muziek in de oren van Santokhi, die klakkeloos vijftienhonderd hectare domeingrond in concessie aan de initiatiefnemers gaf en op 21 november 2022 het officiële startsein gaf. In 2025 zou de eerste fase gereed zijn, zo was de verwachting. Maar sinds het startsein werd niets gedaan. Het Rotterdamse havenbedrijf blijkt medio vorig jaar de handen van het project te hebben afgetrokken, omdat het besefte dat het een luchtkasteel was en PDC geeft al maanden niet thuis als naar de status van het project wordt gevraagd.
Ook de beloofde miljarden US dollars bleken er niet te zijn Maar ondanks de enorme mislukking, weigert Santokhi toe te geven dat ook zijn regering zich weer eens enorm in de luren heeft laten leggen door een buitenlandse investeerder. Het heeft bij veel mensen herinneringen opgeroepen aan de enorme zeperd van de regering rond de Deense Hybrid Power System Group in 2021, waar Santokhi en minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking enorm in de maling werden genomen door een Deense investeerder. Hoewel van officiële zijde nog niemand heeft gezegd dat Port of Nickerie is afgeblazen, gaat iedereen er wel vanuit dat dit ook in de beerput vol geflopte projecten is beland.
Internationale luchthaven
Een plan dat veel minder aandacht kreeg, maar wel degelijk op het verlanglijstje van Santokhi stond/staat, is om een nieuwe internationale luchthaven bij Nieuw-Nickerie te bouwen. Dat past helemaal in het plaatje van de opkomende offshore gas- en olie-industrie en een nieuw vliegveld “zal een meerwaarde hebben voor Suriname”, werd gesteld.
Er werd al in 2018 over nagedacht door de vorige regering. In ieder geval om de bestaande majoor Herman Fernandes Airport te rehabiliteren. In april 2018 werd de verkeerstoren van het vliegveld op last van toenmalig minister Patrick Pengel van Openbare Werken, Transport & Communicatie gesloten, omdat deze in een zeer deplorabele staat verkeerde. Het was daardoor onverantwoord om personeel in het gebouw te laten werken. Pengel zou kijken naar een oplossing, maar er gebeurde weinig.
Ruim twee jaar later moest het eerdergenoemde project managementteam de toekomst van de luchthaven meenemen in zijn plannen. Die moest gaan voldoen aan internationale standaarden om de agrarische productie te stimuleren en tegelijkertijd toerisme te bevorderen. “Het vliegveld zou ook ingezet kunnen worden bij de toekomstige exploitatie van de oliegebieden”, zo liet de regering destijds weten.
Quickscan
In oktober van dat jaar kreeg de regering een presentatie van het ER Consultancybureau over de luchthaven. Het bureau zou pro Deo een ‘quickscan’ hebben gedaan en kreeg vervolgens de opdracht om de plannen verder uit te werken. Echter, daar werd nooit meer van gehoord. Pas op 10 december 2022 werd out of the blue aan Santokhi een plan gepresenteerd door Herman Torres, Chief Financial Officer van West Air Aviation. Van wie Torres de opdracht had gekregen, was onduidelijk.
De nieuw op te zetten internationale luchthaven zou zijn meerwaarde hebben, gezien de ontwikkelingen op gas- en oliegebied, alsook de behoefte voor een internationale hubfunctie in de regio. Het moest van toegevoegde waarde zijn voor de lokale samenleving en voor internationale stakeholders. Maar vrijwel niemand zag er het nut van in, zeker in de wetenschap dat het bestaande internationale vliegveld, de Johan Adolf Pengel-luchthaven te Zanderij, al met moeite operationeel kan worden gehouden.
De commentaren in de media logen er dan ook niet om: “Hoe serieus we de beleidsmakers moeten nemen, wanneer dit soort sprookjes worden gebracht als nieuws. De regering neemt een loopje met onze intelligentie”. Het bleef uiteindelijk bij een wild plan dat onuitvoerbaar was.
Corantijnbrug
Het troetelkind van Santokhi is zonder twijfel de bouw van een brug over de Corantijnrivier en daarmee een oeververbinding met Guyana. Dat staat al vanaf dag één van zijn presidentschap heel hoog op zijn agenda en hij ging ervan uit dat hij nog vóór het einde van deze regeerperiode over dit hoogstandje zou kunnen lopen. En die belofte werd daarna nog vele malen herhaald.
Maar de financiering bleek een probleem, ook omdat daar afspraken over moesten worden gemaakt met het buurland. En dat te midden van onder meer het Surinaamse chagrijn over het bezette Tigrigebied en de Guyanese woede over 150 visvergunningen die door Suriname zijn toegezegd, maar niet verstrekt. Een toezegging die overigens door de regering wordt ontkend.
Ondanks eindeloos onderhandelen over wie wat zou betalen en wie het beheer over de brug zou krijgen, kwamen beide landen er niet uit. Het beoogde public-private partnership, waarbij de uitverkoren aannemer het geheel zou voorfinancieren, bleek geen bedrijven te bekoren.
“Het staatshoofd benadrukte dat het niet om ‘droomprojecten’ moest gaan, maar om projecten die echt zouden worden uitgevoerd”
De regering besloot toen om in China te proberen een lening van minimaal 236 miljoen US dollar te krijgen en gunde het project aan China Road and Bridge Corporation, onderdeel van de China Communications Construction Company. Maar het showproject van Santokhi gaat voorlopig niet van start, zo moest minister Riad Nurmohamed van Openbare Werken recentelijk erkennen. Er wordt nu naar gestreefd om in de volgende regeertermijn de eerste paal voor de brug te slaan, mits de VHP uiteraard weer in het machtscentrum komt.
Nogmaals: het is niet zo dat de regering helemaal niets in Nickerie heeft gedaan, maar vrijwel alle opzienbarende projecten, zoals de bouw/aanleg van een brug, haven, luchthaven, wegen, nieuwe markt en tal van andere initiatieven bestaan vooralsnog alleen in de dromen van Santokhi. Ongetwijfeld wil hij echt dat ze worden gerealiseerd, maar hij heeft geen rekening gehouden met de realiteit dat er eerst uitgewerkte plannen moeten liggen en bovendien daadwerkelijk geld klaarligt om deze uit te voeren.
Nu zijn het nog echte droomprojecten, die hij juist níet wilde. Zijn naïviteit breekt hem vreselijk op en daarover heeft hij heel wat uit te leggen. Het verdriet van Nickerie zal zijn kansen op een herverkiezing in mei volgend jaar aanmerkelijk verkleinen.
| de ware tijd | Door: Redactie
