OPINIE: ‘NDP’ers spuiten gif in de samenleving’
| waterkant | Door: Redactie
[INGEZONDEN] – NDP-parlementariër Iona Edwards beweerde op zondag 4 mei tijdens een vergadering in Marowijne dat de VHP de verkiezingen in Suriname nooit op eerlijke wijze zou kunnen winnen. Een opmerking die niet alleen ongegrond is, maar ook vrijwel letterlijk herhaald werd van wat haar partijgenoot André Misiekaba eerder al zei – dus puur papegaaienwerk. Voor mij hebben zowel Iona Edwards als haar holle aantijgingen geen enkele waarde of betekenis.
Gif in plaats van politiekHet lijkt erop dat de NDP niets anders meer weet te doen dan de VHP te beschuldigen van fraude en diefstal, zonder ook maar enig bewijs te
Dit wordt nu eerder regel dan uitzondering, maar daar staat een krachtig geluid tegenover! President Santokhi verwoordde het treffend: “Broederschap en barmhartigheid omarmen, werken aan de vooruitgang en welvaart van ons land. Samenwerking en wederzijds begrip bevorderen voor een betere toekomst, voor iedereen, ongeacht ras, godsdienst en levensovertuiging.”
Politieke show zonder inhoudTijdens de vergadering van zondag 4 mei waren ook NDP-voorzitter Jennifer Simons
Ze beweerde zelfs: “Nooit was het zo erg gesteld in Suriname”, maar leverde zoals gebruikelijk geen enkel bewijs. Wie echt kennis heeft van fraude of diefstal, heeft niet de luxe om dat op een podium te roepen, maar de plicht om aangifte te doen bij de politie of het Openbaar Ministerie. Anders is het niets meer dan een politieke show zonder inhoud.
Simons’ stilzwijgen tijdens corruptieschandalenTijdens het tienjarig bewind van de NDP voltrokken zich in stilte twee van de grootste financiële schandalen uit de geschiedenis van Suriname: de verduisteringen bij de Centrale Bank van Suriname (CBvS) en de Surinaamse Postspaarbank (SPSB). Terwijl het volk werd voorgelogen, werd op de achtergrond miljoenen aan staatsmiddelen weggesluisd.
De hoofdverdachte in deze affaire, voormalig minister van Financiën Gillmore Hoefdraad, is nog altijd voortvluchtig. Een politicus verwoordde het onlangs treffend: Hoefdraad had de Centrale Bank in feite “verhuisd” naar de Hendrikstraat, waar je gewoon Amerikaanse dollars kon kopen – alsof het een wisselkantoor was in plaats van het financiële hart van de republiek.
Wegkijken en weglopenHoe geloofwaardig is de verontwaardiging van iemand die zélf tien jaar lang voorzitter was van het parlement onder kabinet-Bouterse I en II? Terwijl twee van de grootste corruptieschandalen uit de Surinaamse geschiedenis, CBvS en SPSB, breed werden uitgemeten in de media, bleef Jennifer Simons oorverdovend stil.
Geen enkel signaal, geen oproep tot onderzoek, geen verzet. Het was geen leiderschap, maar een pijnlijke geschiedenis van wegkijken en weglopen. Na de verkiezingen van 2020 was Simons de eerste die het parlement verliet, haar zetel achterlatend voor de storm. André Misiekaba volgde kort daarna haar voorbeeld, om zich vervolgens te tooien met de mantel van “moraalridder” en zijn eigen rol in dat stilzwijgen te verhullen. Hoe durven deze vluchtelingen uit de regering en het parlement nu met opgeheven vingertje te marcheren en de natie de les te lezen?
De kiezer zal oordelen!Nu de verkiezingsstrijd losbarst, komt Simons opeens met beloften dat “het systeem écht moet veranderen”, om vervolgens te wijzen op oliegeld dat pas in 2028 vrijkomt. Deze schip-in-de-nacht-retoriek is niets anders dan politieke soufflé: luchtig, volumineus, maar zonder substantie.
Het volk waakt over ons lot; de politieke bolwerken hebben hun rekenschap, verklaringen en daden allang op tafel liggen. In deze verkiezing geldt slechts één criterium: niet de glans van mooie woorden, maar de kracht van daden die écht het welzijn van ieder Surinaams gezin moet versterken. De tijd van excuses en uitstel is voorbij – nú vraagt ons strijdtoneel om vastberaden leiderschap en patriottische daadkracht. De kiezer zal oordelen op 25 mei 2025!
Idris Naipal
| waterkant | Door: Redactie
