We kopen tijd, maar gebruiken we die ook verstandig?
| starnieuws | Door: Redactie
De schuldendeal van president Simons biedt ademruimte, maar geen uitstel van verantwoordelijkheid. De uitdaging ligt niet in het herschikken van schulden, maar in het verstandig benutten van tijd en vertrouwen. De regering-Simons
krijgt ademruimte dankzij de nieuwe schuldendeal, maar die ruimte is niet gratis. De echte toets van leiderschap ligt niet in het herschikken van schulden, maar in het verstandig benutten van tijd en vertrouwen.De nieuwe regering onder president Jennifer Geerlings-Simons erft een land dat financieel én institutioneel nog steeds in herstel verkeert. Haar voorganger, Chan Santokhi, liet een gemengde nalatenschap achter: een economie die uit wanbetaling werd gehaald, maar gebonden bleef aan zware internationale verplichtingen, vooral richting het IMF en buitenlandse schuldeisers.De vraag is niet of Santokhi’s beleid populair was, maar of het alternatief beter is. Wie vandaag maatregelen terugdraait om
politieke redenen, riskeert morgen opnieuw financiële isolatie.Een erfenis met twee gezichtenToen Santokhi in 2020 aantrad, was Suriname technisch failliet. Het land kon zijn externe schuld niet meer aflossen en verloor de toegang tot krediet. De keuze voor een IMF-programma was geen luxe, maar een juridische én economische noodzaak.Het programma bracht begrotingsdiscipline, afbouw van subsidies en koersliberalisatie – pijnlijk voor burgers, maar onvermijdelijk om de geloofwaardigheid van de staat te herstellen. Toch werd het beleid fel bekritiseerd en werd het IMF al snel een symbool van armoede, terwijl juist de structurele schulden uit het verleden de oorzaak waren van die pijnlijke hervormingen.President Simons staat nu voor dezelfde uitdaging: stabiliteit behouden zonder sociale rust te verliezen. De nieuwe schuldendeal met houders van de 7,95% Cash/PIK Notes 2033 illustreert dat spanningsveld. De oude Oppenheimer-obligaties met 6,25% rente worden ingeruild voor nieuwe met 7,95% rente en een langere looptijd tot 2033.Dat levert op korte termijn ademruimte op, omdat minder direct hoeft te worden afgelost. Maar die ruimte is niet gratis: Suriname betaalt hierdoor over de hele looptijd ruim USD 200 miljoen extra, en jaarlijks circa USD 17 miljoen méér aan rente. De druk verschuift dus in de tijd – niet in gewicht.VES-voorzitter Steven Debipersad noemde de herschikking “financieel verdedigbaar”, mits de regering duidelijk communiceert over de voorwaarden en besteding van de middelen. Dat is terecht: alleen als de tijd die nu wordt gekocht verstandig wordt benut, kan deze operatie duurzaam voordeel opleveren.De ironie van politiek geheugenOpvallend is dat dezelfde maatregelen onder Santokhi destijds als “onverantwoord IMF-beleid” werden bestempeld, terwijl ze onder Simons nu “realistisch” worden genoemd.Economische noodzaak verandert echter niet met de naam van de president – alleen de toon van het debat wel. In Suriname wordt beleid zelden beoordeeld op inhoud, maar op persoon. Die selectieve verontwaardiging ondermijnt het vertrouwen in bestuur en beleid.Echte politieke volwassenheid begint waar regeringen elkaars juiste beslissingen durven voortzetten, in plaats van ze uit partijbelang te verwerpen.Verantwoordelijkheid en continuïteitDe Surinaamse staat heeft internationale verplichtingen die juridisch afdwingbaar zijn. Elke regering, ongeacht kleur of coalitie, is gehouden die na te leven of op rechtmatige wijze te heronderhandelen. Het willekeurig breken van afspraken zou het vertrouwen van investeerders ernstig schaden.De regering-Simons doet er daarom goed aan om voort te bouwen op het reeds ingezette traject – met beter bestuur, transparantie en toezicht op de vrijgekomen middelen. Dat is niet alleen economisch verstandig, maar ook een morele verplichting tegenover de burger die de rekening betaalt.ConclusieHet IMF-programma was nooit bedoeld als onderwerping, maar als herstelmechanisme.De uitdaging voor de nieuwe regering is om aan te tonen dat Suriname volwassen genoeg is om hervormingen te dragen, zonder ze telkens te verpolitieken.We kopen opnieuw tijd, maar de ware maatstaf van bestuur is of we eindelijk de moed hebben om die tijd te gebruiken om vertrouwen, continuïteit en geloofwaardigheid op te bouwen.Ch. Nagessar, LLB
| starnieuws | Door: Redactie
