Hoe verder?
| starnieuws | Door: Redactie
Het feit dat wij de eerste vrouwelijke president hebben, is historisch gezien een grote mijlpaal. De eerste vrouw betekent het begin van een nieuwe cirkel, nieuwe inzichten en mogelijk een nieuw ingeslagen
weg.De passage – c.q. mededeling – dat het onderwijs in het binnenland een achterstand heeft van bijna vijftig jaar, en de beschrijving van hoe de Surinaamse leerkracht – zowel financieel als maatschappelijk – sterk gedemotiveerd is, moet ons ernstig beschamen. De problemen binnen het onderwijs zijn een opeenstapeling van jarenlange structurele verwaarlozing.Onderwijs is momenteel geen middel dat de samenleving dient, maar dient voornamelijk als katalysator van stress, onzekerheid, verveling en allerlei andere negatieve effecten. Het lerarentekort is aan de orde van de dag, en het is treurig dat het imago van de leerkracht als een baksteen is gekelderd. Het beroep
van de leerkracht heeft zodanig zijn charme verloren dat de docent is verworden tot een soort “lesmethodemachine” die steeds minder wordt gerespecteerd door studenten, ouders en de burgerij.Als Surinaamse burger en leerkracht heb ik een kleine, doch belangrijke wens: laat de problemen binnen het onderwijs niet verder uit de hand lopen. De schoen knelt behoorlijk en de ‘wond’ ettert reeds lang, snakkend naar behandeling.Het probleem binnen het onderwijs is geen typisch Surinaams probleem, maar een internationale aangelegenheid die met de dag hardnekkiger wordt. Los van het tekort aan gekwalificeerde krachten komt de branche steeds meer onder druk te staan door diverse factoren, waaronder toenemende gedragsproblemen, verminderde leerlingmotivatie en -betrokkenheid, de revolutionaire opmars van kunstmatige intelligentie, achterhaalde onderwijsstrategieën en methodologieën, verouderd materiaal en – niet te vergeten – de klimatologische veranderingen.‘Hoe verder?’ is daarom geen vraag voor kortetermijnmaatregelen of ad hoc ingrepen, maar één die zich focust op een langetermijnvisie en duurzaamheid. Als we dus jarenlang roepen dat het onderwijs de basis van de samenleving is, kunnen we als land – dat ook de duurzame ontwikkelingsdoelen onderschrijft – niet anders dan structurele stappen zetten tot structurele verbetering van het systeem. Geen lippentaal, maar acties!Tot slot hoop ik dat bij elke brainstormsessie duidelijk zal worden dat de problemen in het onderwijs niet zozeer te maken hebben met geld. Geld is nodig, maar als wij de problemen in het onderwijs willen oplossen, moeten we ons niet blindstaren op de symptomen, maar daadwerkelijk focussen op de oplossingen.Op de Dag van de Leraar hoop ik dat het besef meer dan ooit aanwezig is dat een samenleving niet kan functioneren zonder leerkrachten. Ze zijn de gidsen, mentoren, degenen die de vonk van kennis doen ontbranden en de vlam van wijsheid voeden. Plaats ze daarom op een voetstuk en bedank ze voor hun onbaatzuchtige inzet met respect en waardering.Leerlingen zijn de motor van de samenleving, maar wat als er geen leerkrachten meer zijn om die motor aan te drijven? Hoe verder – met de samenleving?Sranan gron e kari un.Nathalie M.J. Valpoort
| starnieuws | Door: Redactie
