GEERLINGS-SIMONS HEEFT NOG HET VOORDEEL VAN DE TWIJFEL
| united news | Door: Redactie
Foto: president Jennifer Geerlings-Simons. | Auteur: Armand Snijders.
Toen Jennifer Geerlings-Simons als president van Suriname aantrad, beloofde zij met haar slogan ‘Wi o kenki a systeem’ een fundamenteel andere koers te varen.
Maar ruim honderd dagen na haar inauguratie vertoont haar coalitie nog opvallend veel trekken van de vorige regering. Toch geniet zij bij een groot deel van de bevolking nog het voordeel van de twijfel.
Wie een willekeurige Surinamer vraagt wat hij van de nieuwe regering vindt, krijgt uiteenlopende antwoorden. Veel hangt af van de partij waarop men op 25 mei stemde en of die inmiddels deel uitmaakt van de machtsstructuur. Vrijwel
Opvallend is dat zelfs sommige voormalige VHP-stemmers niet geheel negatief zijn over Geerlings-Simons. “Deze regering heeft ervoor gezorgd dat de achterstallige kinderbijslag eindelijk is uitbetaald,” zegt de 34-jarige Gerda. “Na drie jaar wachten kreeg ik het voor mijn drie kinderen, terwijl Sociale Zaken ons eerder telkens aan het lijntje hield. Ook Santokhi heeft ouders zwaar teleurgesteld.”
Toch stemde ze in mei op de VHP. “Ik vertrouw de NDP niet, maar Geerlings-Simons verrast me. Ze laat
Dat bepaalde achterstanden zijn weggewerkt, geldt als een belangrijk pluspunt. Tegelijkertijd blijft veel bij het oude. In diverse functies zijn personen benoemd vanwege hun politieke nabijheid, niet om hun deskundigheid. Verschillende ministersposten en directeursfuncties worden bekleed door omstreden figuren — niet alleen binnen NDP-departementen, maar ook bij ministeries en staatsbedrijven die door andere coalitiepartners worden geleid.Daarnaast zijn ervaren ambtenaren en technici ontslagen omdat zij niet de juiste politieke kleur zouden hebben. Geerlings-Simons had in die benoemingspolitiek zorgvuldiger kunnen opereren.
Toch begrijpt men dat haar hervormingsagenda niet in één klap kan worden gerealiseerd. De diepgewortelde vriendjespolitiek is een erfenis van decennia, en het kost tijd om dat patroon te doorbreken. Wat verfrissend is, is haar weigering om voortdurend naar het verleden te wijzen. Waar Santokhi de schuld van vrijwel elk probleem bij zijn voorganger Desi Bouterse legde — soms terecht, maar uiteindelijk tot ergernis van velen — kiest Geerlings-Simons voor een meer zakelijke benadering.
In haar recente jaarrede bleef zij feitelijk en waardig, zonder verwijten aan het adres van de vorige regering. Dat had ze nochtans gemakkelijk kunnen doen. Zo kwamen er tijdens haar eerste maanden cijfers boven tafel over de 380 commissies die Santokhi had ingesteld — aanzienlijk meer dan de 120 waarvan men uitging. Ook de controversiële Royalties Voor Iedereen (RVI’s), bedoeld als voorschot op toekomstige olie-inkomsten, heeft ze zonder veel drama bevroren.
Met die aanpak ontnam ze de nu oppositionele VHP de kans om haar beleid te framen als wraakzuchtig. Tegelijkertijd blijft onbesproken dat ook haar partij, de NDP, medeverantwoordelijk was voor de financiële chaos waarin Suriname tussen 2020 en 2025 verkeerde. Dat is iets wat Geerlings-Simons vooralsnog niet publiek heeft erkend. Een voorafgaand mea culpa namens haar partij had haar geloofwaardigheid kunnen versterken.
Na haar eerste honderd dagen blijft de publieke opinie echter voorzichtig positief. Ze heeft nog geen vlekkeloze start gemaakt — daarvoor waren er te veel obstakels — maar haar leiderschap wordt door velen als rustiger en realistischer ervaren. Kritiek zal ze blijven krijgen, terecht of niet; dat hoort bij het ambt.
Voor nu overheerst bij velen vooral opluchting. Geen loze termen meer als “prudent beleid”, “goed bestuur” en “transparantie”, die onder Santokhi hun betekenis verloren. En geen loze beloften over het licht aan het einde van de tunnel. Want dat licht, zo beseffen de meeste Surinamers, is er nog lang niet — maar tenminste kijkt deze president niet weg van de duisternis.
UNITEDNEWS|ANALYSE
| united news | Door: Redactie
