De waarheid achter de mooie woorden!
| starnieuws | Door: Redactie
Elke nationale of religieuze feestdag in Suriname klinkt hetzelfde refrein.Van Nieuwjaarsdag tot Srefidensi, van Phagwa tot Keti Koti, betreden onze leiders de podia met grote woorden en nog grotere beloftes. Hun stemmen
trillen van overtuiging, hun zinnen klinken als muziek: eenheid, vooruitgang, liefde voor land en volk.En wij… wij luisteren. We klappen. We juichen.Want diep van binnen hopen we dat deze keer - deze ene keer - het écht anders zal zijn.Maar zodra de vlaggen zijn neergehaald en de microfoons zwijgen, keert de realiteit terug. Dezelfde leiders die net over eerlijkheid, rechtvaardigheid en opoffering spraken, keren terug naar hun privileges, hun belangen, hun machtsspelletjes.De werkelijkheid laat weer haar harde gezicht zien: armoede, corruptie, wanbeleid en onverschilligheid. Hun daden tonen precies het tegenovergestelde van hun beloftes.Laten we eerlijk zijn:Als al die toespraken sinds
25 november 1975 op waarheid hadden berust, dan was Suriname vandaag een land geweest waar de wereld vol bewondering naar keek. Maar we weten allemaal: het is niet zo. De woorden zijn mooi, maar leeg. De beloftes groot, maar vluchtig.En toch, keer op keer, trapt het volk erin. We laten ons in slaap wiegen door woorden, terwijl de daden ons wakker zouden moeten schudden. We klagen in onze huizen, op familiefeesten, in de bus, op het werk, maar zelden op de plekken waar het er écht toe doet.Zolang mensen blijven juichen, zwijgen of alleen klagen in besloten kring, verandert er niets. Zolang we alleen praten onder elkaar, maar niet tegen de macht, blijven we gevangen in dezelfde kring van teleurstelling.Je lucht misschien je hart, maar je verandert geen beleid. Je bloeddruk stijgt, maar de machthebbers voelen daar niets van. Het is tijd om wakker te worden. Om op te staan. Om onze leiders te confronteren met hun eigen woorden.Om te eisen dat ze spreken met daden, niet met lucht.We hoeven niet te schreeuwen of te vechten. We hoeven alleen maar te durven spreken. Te zeggen: “Wij geloven jullie niet meer op jullie woord, wij willen bewijs.” Te laten zien dat het volk niet langer zwijgt, maar denkt, reageert en eist.Pas dan zullen ze luisteren. Pas dan zullen ze beseffen dat Suriname niet draait om macht, maar om mensen. Niet om woorden, maar om waarheid.Suriname verdient beter. En dat begint niet bij de politici, dat begint bij ons. Want een volk dat zwijgt, krijgt leiders die liegen. Maar een volk dat zijn stem verheft, krijgt leiders die durven dienen.Het is tijd om assertief te worden. Spreek je uit. Reageer op wat je hoort. Gebruik de kanalen die er zijn om je mening te delen. Laat merken dat het volk luistert, denkt en terugpraat. Want alleen dan zullen de leiders twee keer nadenken voordat ze iets beloven dat ze niet kunnen waarmaken. Alleen dan zullen ze gedwongen worden te spreken en te handelen met feiten, eerlijkheid en respect voor het volk dat hen gekozen heeft.Met vriendelijke groet,H. Biere
| starnieuws | Door: Redactie
