DE MONROE-DOCTRINE IS TERUG | VERMOMD ALS EEN OORLOG TEGEN DRUGS
| united news | Door: Redactie
Foto: De Venozolaanse President Nicolas Maduro en zijn ambtgenoot Donald Trump | Bron: RTNews
De regering van Donald Trump heeft in 2025 de eeuwenoude Monroe-doctrine in moderne vorm nieuw leven ingeblazen. Onder het mom van een “oorlog tegen drugs” is de Verenigde Staten begonnen aan haar grootste militaire operatie in het Caribisch gebied sinds de invasie van Panama in 1989.
Achter de officiële retoriek van antinarcoticabestrijding schuilt een geopolitieke strategie: het herbevestigen van Amerika’s historische invloedssfeer en het indammen van rivalen als China en Rusland.
Tijdens een marineceremonie in Virginia kondigde president Trump aan dat de Amerikaanse strijdkrachten niet langer enkel op zee
De militaire opbouw in de Caribische Zee is indrukwekkend: acht oorlogsschepen, een nucleaire onderzeeër, 4.500 troepen – waaronder 2.200 mariniers – ondersteund door F-35-jagers vanuit Puerto Rico en drones voor maritieme surveillance.
Twee eeuwen nadat president James Monroe Europese machten waarschuwde weg te blijven uit het westelijk halfrond, tekent Washington opnieuw rode lijnen in het Caribisch gebied. Waar ooit kanonneerboten voeren, cirkelen nu drones; waar suiker en bananen de koloniale handel bepaalden, draait het nu om olie, data en zeeroutes.
De Monroe-doctrine, ontstaan in 1823 als een defensieve verklaring, groeide uit tot het fundament van Amerika’s dominantie in Latijns-Amerika. Iedere generatie gaf er een nieuwe invulling aan – van Roosevelts corollary tot Reagans interventies. Nu voert Trump het beleid opnieuw in, ontdaan van diplomatiek taalgebruik en gevat in nationalistische retoriek.
Volgens minister van Defensie Pete Hegseth is stabiliteit in het Caribisch gebied essentieel voor de veiligheid van de Verenigde Staten. De regio wordt opnieuw beschouwd als de eerste verdedigingslinie tegen buitenlandse invloed.
De herleving van de doctrine past in Trumps streven naar “herstel van Amerikaanse grootsheid” – een terugkeer naar wat hij beschouwt als de natuurlijke invloedssfeer van de VS.
Venezuela vormt het middelpunt van deze geopolitieke strijd. Sinds de revolutie van Hugo Chávez in 1999 is het land een symbool van verzet tegen Washington. Chávez’ opvolger, Nicolás Maduro, erfde niet alleen een verzwakte economie maar ook een geopolitieke erfenis van confrontatie. Ondanks sancties, internationale isolatie en mislukte couppogingen houdt Caracas vast aan zijn onafhankelijkheid.
Omringd door Amerikaanse bondgenoten en militaire bases, zoekt Venezuela steun bij Rusland, China en Iran. Die steun is meer politiek dan militair, maar symbolisch van groot gewicht: samen vormen zij een front tegen unipolaire overheersing.
Om de Amerikaanse aanwezigheid te rechtvaardigen, wordt Venezuela door Washington neergezet als een ‘narco-staat’. Volgens het Amerikaanse narratief beheersen Venezolaanse generaals – het vermeende Cartel de los Soles – de internationale cocaïnehandel. Toch blijkt uit het VN-Drugsrapport 2025 dat slechts vijf procent van de Colombiaanse cocaïne via Venezuela loopt. Oud-UNODC-chef Pino Arlacchi noemt de bewering “geopolitieke fictie.”
Het frame blijft echter effectief: door een politieke tegenstander tot crimineel te verklaren, wordt een militaire operatie gepresenteerd als een morele plicht. Zoals analist Zack Ford stelt: “De regering-Trump bouwt aan een nieuwe Monroe-doctrine van hegemoniale dominantie, vermomd als een oorlog tegen drugs.”
Achter de antidrugsretoriek schuilt een oud motief: olie. Venezuela bezit de grootste bewezen reserves ter wereld, ruim 303 miljard vaten. Door sancties en economische mismanagement is de productie ingestort, maar het land blijft strategisch cruciaal. Amerikaanse sancties beperken de toegang voor buitenlandse partners, terwijl selectieve versoepelingen Amerikaanse bedrijven zoals Chevron bevoordelen. De Orinoco-olievelden zijn zo uitgegroeid tot een economisch slagveld in de strijd om wereldinvloed.
De Amerikaanse militaire opbouw in de Caraïben markeert de terugkeer van een imperiale logica die nooit geheel verdween. Voor Washington is het een demonstratie van macht; voor Caracas een strijd om overleving; voor de rest van de wereld een test van de nieuwe multipolaire orde.
Twee eeuwen na James Monroe geldt dezelfde boodschap, nu in digitale vorm: waar Amerika bevel voert, moet de rest gehoorzamen. De oorlog tegen drugs blijkt slechts de verpakking van een oude doctrine – opnieuw uitgegeven, deze keer in 4D en met drones.
UNITEDNEWS|GEO–POLITIEK
| united news | Door: Redactie
