• zaterdag 27 December 2025
  • Het laatste nieuws uit Suriname
Column: Kerstboodschap of zelfverheffende politieke mythe

Column: Kerstboodschap of zelfverheffende politieke mythe

| starnieuws | Door: Redactie

Politieke partijen hebben het volste recht om religieuze feestdagen aan te grijpen voor een boodschap aan de samenleving. Die vrijheid geldt voor iedereen. Dat meerdere partijen kerstboodschappen hebben verspreid die – inhoudelijk

en toonmatig – de journalistieke toets kunnen doorstaan, laat zien dat politieke communicatie en feestdagen elkaar niet per definitie hoeven te bijten. Maar wie religieuze symboliek inzet om politieke claims kracht bij te zetten, mag zich niet onttrekken aan toetsing van feiten, democratische principes en eigen verantwoordelijkheid. 

In haar kerstboodschap stelt de VHP dat de verkiezingen van 25 mei haar “in de oppositie heeft geplaatst, als enige partij die waakt over de stem van het volk”. Dat is niet alleen een boude claim, maar vooral een ondemocratische voorstelling van zaken. In een parlementaire democratie waakt geen enkele partij alleen over de

stem van het volk. Dat doen alle partijen die stemmen hebben behaald, in coalitie én oppositie, met De Nationale Assemblee als hoogste vertegenwoordigende orgaan.

De suggestie dat de VHP als enige hoeder van de volkswil optreedt, miskent niet alleen de rol van andere partijen, maar ook de kiezer zelf. Want als de VHP werkelijk dé stem en het kompas van het volk was geweest, dan had datzelfde volk haar na vijf jaar regeren niet naar de oppositiebanken verwezen. Verkiezingen zijn geen toevalstreffers; maar een democratisch oordeel.

Opvallend is dat de VHP in haar boodschap uitvoerig zegt mee te voelen met de armoede, de stijgende prijzen en de druk op het dagelijks bestaan. Dat medeleven klinkt empathisch, maar roept onvermijdelijk de vraag op: waar was dat oplossend vermogen in de afgelopen vijf jaar? Tussen 2020 en 2025 had de VHP niet alleen de ruimte, maar ook de macht om structurele alternatieven te bieden. Armoedebestrijding, rechtszekerheid, eerbiediging van grondrechten, landelijke uniforme onderwijs, gezondheidszorg en sociaal beleid waren geen oppositiethema’s, maar regeringsverantwoordelijkheden. Dat deze problemen nu opnieuw worden benoemd, zonder zelfkritiek of erkenning van falend beleid, maakt de boodschap wrang.

De kloof tussen woorden en daden wordt ook zichtbaar in het parlementaire optreden van de VHP-fractie. Neem de debatten rond de initiatief-natuurbeschermingswet. Waar inhoudelijke discussie, verbetering en staatsrechtelijke zorgvuldigheid verwacht mochten worden, bleef de VHP steken in obstructie en het ter discussie stellen van motieven van de indieners. Van constructieve bijdrage was nauwelijks sprake. Ironisch genoeg waren het juist de coalitiefracties ondanks dat de wet uit hun eigen coalitiekring kwam, die de voorstellen kritisch fileerden en het initiatief met de grond gelijk maakten. Dat is parlementair vakmanschap; dat is waken over wetgeving in het algemeen belang.

Het is opmerkelijk dat de VHP een misleidende mythe voor zichzelf creëert en daarmee hoopt de samenleving te misleiden. Het zijn echter gevaarlijke ondemocratische uitingen, wanneer bijvoorbeeld net na de verkiezingen wordt beweerd dat de partij etnisch wordt uitgesloten voor deelname in een regeercoalitie. De werkelijkheid is dat de VHP tot het laatste moment er alles aan heeft gedaan om deel uit te maken van een nieuwe coalitie, maar door alle andere partijen, wat hun reden ook mag zijn geweest, werd afgewezen of geweigerd om een coalitie te vormen. Niets dus van etnische afwijzing.

Toch positioneert de VHP zichzelf in haar kerstboodschap als “het licht in de duisternis”, met een directe vergelijking tussen de geboorte van Christus en haar eigen politieke rol. Religieuze beeldspraak kan krachtig zijn, maar wordt problematisch wanneer zij wordt ingezet om politieke superioriteit te suggereren. Christus kwam volgens het christelijk geloof niet om te heersen, maar om te dienen. Juist dat element ontbreekt in een boodschap die vooral zelfverheffing uitstraalt.

Kerstmis is een moment van reflectie, van waarheid en van nederigheid. Wie beweert vrijer dan ooit te zijn om te waarschuwen en te inspireren, zou ook de moed moeten hebben om terug te kijken op eigen keuzes, gemiste kansen en beleidsfouten. Inspiratie zonder eerlijkheid is geen licht, maar schijn.

De VHP mag dromen, waarschuwen en oppositie voeren. Dat is haar goed recht. Maar het verdraaien van democratische realiteit en het negeren van eigen regeringsverantwoordelijkheid ondermijnt de geloofwaardigheid van die rol. Kerstmis verdient meer dan politieke marketing. Het verdient waarheid. En waarheid verdraagt geen misleiding, ook niet in feestelijke bewoordingen.

Wilfred Leeuwin

| starnieuws | Door: Redactie