Wie beoordeelt misstanden: politicus of rechtsstaat?
| snc.com | Door: Redactie
Fares I. Naipal – Ingezonden
Het is opvallend hoe makkelijk de heer Abdoel met grootse woorden strooit, maar hoe moeilijk het hem valt om feiten te leveren. Corruptie hier, wanbeleid daar – telkens zonder concrete voorbeelden, dossiers of bewijzen. Zijn uitspraken lijken meer politiek theater dan juridische of feitelijke vaststellingen.
Het is nuttig de heer Abdoel te herinneren aan zijn eigen verleden. In 2015 verzekerde hij dat er geen devaluatie zou komen – een uitspraak die al snel door de werkelijkheid werd ingehaald en waarvan de gevolgen elke Surinamer in de portemonnee voelde. Als dat het ijkpunt is van zijn beoordelingsvermogen, rijst de vraag
Selectieve beschuldigingen zijn niet nieuw in de Surinaamse politiek. Destijds beschuldigde president Bouterse de VHP van corruptie en dreigde de helft van de partij op te sluiten. Uiteindelijk werden geen VHP’ers opgesloten, terwijl enkele prominente NDP’ers wel werden aangepakt. Dit illustreert hoe politieke beschuldigingen vaak selectief en gemotiveerd zijn – iets waar de heer Abdoel nu zelf niet immuun voor lijkt.
Het is belangrijk te benadrukken dat het niet de taak van een politicus is om misstanden vast te stellen. In een rechtsstaat bestaan daarvoor onafhankelijke instanties. Alleen het Openbaar Ministerie kan strafbare onregelmatigheden beoordelen en, indien nodig, doorverwijzen
Totdat concrete dossiers, onderzoeken of OM-oordelen op tafel liggen, blijven de beschuldigingen loze kreten: veel lawaai, weinig fundament. Wie werkelijk corruptie wil bestrijden, komt met feiten en stukken, niet met insinuaties en verdachtmakingen.
Grote woorden trekken misschien aandacht, maar maken de beschuldigingen niet sterker. Zolang er geen onderbouwing is, kan dit alles niet anders worden gezien dan politiek gemanoeuvreer. Wie zonder bewijs beschuldigt, bedrijft geen waarheidsvinding, maar karaktermoord – precies het rookgordijn waarvan Abdoel anderen beschuldigt, terwijl hij zelf de grootste leverancier is.
Een man die in 2015 beloofde dat er geen reden tot paniek was, maar de realiteit ons hard trof, moet misschien wat voorzichtiger zijn met ferme uitspraken. Tot die tijd blijft dit spektakel wat het is: een lege show opgevoerd voor politiek gewin, met een ironische twist: wie klaagt over selectief geheugen en rookgordijnen, blijkt zelf de grootste leverancier van beiden.
Fares I. Naipal
| snc.com | Door: Redactie
