TEGELLIJMFABRIEK PARA VERZIEKT WOONGENOT OMWONENDEN

Fotocompilatie: Voormalig districtscommissaris Jurel, met de tegellijmfabriek op de achtergrond.

Een volgens buurtbewoners “amateuristisch” opgezette tegellijmfabriek aan de Indira Gandhiweg in het district Para bezorgt al ruim drie jaar na hun eerste klachtmelding nog steeds overlast aan de omgeving.

Maandag hebben de buurtbewoners Rose-Ann Franklin en Marja Themen namens buurtgenoten een bezwaarschrift naar de districtscommissaris gestuurd om weer aandacht te vragen voor de situatie, hoewel zij al verschillende keren hierover is benaderd.

Aangevoerd wordt dat al in maart 2021 een klachtformulier bij het ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken werd ingediend, waarbij verschillende aspecten, waaronder overlast, gevaar en verontreiniging zijn aangegeven. Vervolgens heeft

milieu-instituut Nimos een maand later een negatief advies uitgebracht over de bedrijfsactiviteiten.

Toenmalig districtscommissaris Jurel besloot geen vergunning te verlenen op basis van de Hinderwet en werd stopzetting van de bedrijfsactiviteiten bevolen. De ondernemer moest aanpassingen plegen aan de fabriek om de overlast te elimineren, voordat hij vergunning zou krijgen. In september 2021 zei huidig districtscommissaris Joden aan de media dat er een oplossing in zicht was.

“Er is een overeenkomst met de directeur gesloten om een plek voor de fabriek te zoeken, ver buiten de bebouwde kom, waar geen mensen wonen”, zei ze. Echter, de tegellijmfabriek staat nog steeds op dezelfde

plek en omwonenden hebben nog steeds last van de bedrijfsactiviteiten.

Franklin en Themen stellen in de brief  dat nu de nieuwe milieuraamwet door het parlement is aangenomen het moment gunstig is om weer aandacht te vragen voor het probleem. Er is volgens hun sprake van schandelijke en schadelijke rookontwikkeling; zeer hinderlijk lawaai van machines, motoren alsook van verkeersonveiligheid omdat op de berm het wiedt gevaarlijk hoog is. Ze maken daarom opnieuw ernstig bezwaar tegen de bedrijfsactiviteiten van de tegelfabriek.

Aan de Ware Tijd zegt Franklin dat de buurtbewoners tot vervelens toe aandacht hebben gevraagd van de autoriteiten voor schadelijke milieuverontreiniging die veroorzaakt wordt door de fabriek. Ondanks het negatief advies van het Nimos “draait de fabriek continu op volle toeren” en rijden de vrachtwagens af en aan. Franklin: “De enorme rookontwikkeling is in de wijde omgeving te zien, terwijl het fijnstof vreselijke last veroorzaakt bij de omwonenden. Uit beeldmateriaal is overduidelijk te zien hoe de smerige, donkergrijze rook wordt uitgebraakt. Een zeer bouwvallige, uit oude olievaten opgebouwde schoorsteen, doet niet of nauwelijks dienst”.

Franklin zegt dat vorige week vrijdag als voorbereiding op het indienen van het bezwaarschrift informatie is ingewonnen bij een ambtenaar van het commissariaat Para. “In het weekend is halsoverkop een hoogwerker ingezet om de oude kapotte schoorsteen te vervangen. Hoe zou men nou toch op dat idee zijn gekomen? Een tip?” Opvallend is volgens haar ook dat er in het weekend geen enkele wagen van de afnemer van de tegellijm is geweest, “terwijl die anders toch echt dagelijks vracht komen halen.” Ook de “nieuwe” schoorsteen is opgebouwd uit oude olievaten en zal volgens haar geen soelaas bieden, niet voor de omwonenden, de arbeiders en het milieu in het algemeen. “Deze aanpak is amateuristisch en asociaal en is bijna immoreel te noemen”, stelt de buurtbewoonster.

Wat ook stoort is dat de buurtbewoners niet kunnen communiceren met de arbeiders van de fabriek, Columbianen die Nederlands noch Sranan praten. De buurtbewoners zeggen niet tegen de vestiging van de fabriek in hun district te zijn, maar dat kan vanwege de enorme geluidsoverlast en enorme hoeveelheden fijnstof die in de atmosfeer terechtkomen liever op een andere plek waar er geen omwonenden zijn “Deze industriële activiteit leek aanvankelijk een goed initiatief dat zou bijdragen aan de ontwikkeling van Para vanwege het verschaffen van werkgelegenheid en aan de ontwikkeling van Suriname door het verhogen van lokale productie en beperking van invoer.

Echter, de waarheid blijkt geheel anders. Het enige dat klopt is dat er geproduceerd en afgezet wordt. Er werken in het geheel geen Surinamers, maar uitsluitend Columbianen”, stelden de buurtbewoners in een eerdere klacht. Naar verluidt overstemmen de arbeiders met hun geschreeuw het lawaai van de fabriek en kan met hen niet gecommuniceerd worden. “De fabriek is amateuristisch van opzet en dat maakt dat er een enorme stinkende rookontwikkeling is, waarbij een soort donkere mist over de buurt hangt. Dit kan nooit gezond zijn, niet voor de werknemers, maar ook niet voor de buurtbewoners”, menen de omwonenden.

UNITEDNEWS