MADURO ZOEKT STEUN BIJ RUSLAND | WAT BETEKENT DAT VOOR GUYANA?
| united news | Door: Redactie
Foto: president Nicolás Maduro en zijn Russische ambtgenoot Vladimir Poetin | Bron: OilNow.gy
De hernieuwde strategische alliantie tussen Venezuela en Rusland, bevestigd door president Nicolás Maduro en zijn Russische ambtgenoot Vladimir Poetin, roept vragen op in de regio.
De twee landen ondertekenden een overeenkomst die nauwere samenwerking in de energiesector behelst, inclusief gezamenlijke initiatieven binnen OPEC+, het Gas Exporting Countries Forum en andere internationale energieplatforms. Ze beloofden stabiliteit op de wereldenergiemarkten te bevorderen, olie- en gasprojecten uit te breiden en de oliehandel op te voeren. Ook is sprake van intensievere samenwerking binnen de Verenigde Naties, op het gebied van wapenbeheersing en in
De timing van deze versterkte banden is opmerkelijk, zeker gezien het escalerende grensgeschil tussen Venezuela en buurland Guyana. Terwijl beide landen wachten op een oordeel van het Internationaal Gerechtshof (ICJ), weigert Venezuela de bevoegdheid van dat hof te erkennen en komt het zijn verdragsverplichtingen niet na. Caracas bestempelt ondertussen elke reactie van Georgetown als ‘provocatief’. Het is een strategie die sterk doet denken aan Poetins optreden elders in de wereld. Niet voor niets betitelden analisten van het Center for Strategic and International Studies (CSIS) Maduro als “Latijns-Amerika’s eigen Poetin”.
De hernieuwde toenadering tot Moskou komt niet
Energieanalisten van Rystad voorspelden al dat Caracas zijn heil opnieuw zou zoeken bij Rusland, China en Iran – landen die één ding gemeen hebben: een diepgewortelde afkeer van Amerikaanse dominantie.
Intussen heeft Guyana de Verenigde Staten aan zijn zijde. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Marco Rubio, verklaarde tijdens een bezoek aan Georgetown dat Maduro “een zeer slechte dag” tegemoet kan zien als hij de spanningen verder opvoert. Ook internationaal kan Guyana rekenen op brede steun.
Desondanks blijft Venezuela provoceren. Op 1 maart voer een Venezolaans marineschip Guyana’s Exclusieve Economische Zone (EEZ) binnen en passeerde daarbij onder meer het productievaartuig Prosperity FPSO. Vervolgens organiseerde Maduro op 25 mei verkiezingen voor een gouverneur en volksvertegenwoordigers van het Guyanese Essequibogebied – ondanks een expliciet verbod van het Internationaal Gerechtshof. Daarmee gaf hij opnieuw blijk van zijn bereidheid de controverse te versnellen, nog vóór het ICJ zich heeft uitgesproken.
De spanning liep verder op toen op 13 en 14 mei troepen van de Guyanese Defensiemacht (GDF) onder vuur kwamen te liggen van gewapende mannen in burgerkleding aan de Venezolaanse zijde van de Cuyuni-rivier.
Hoewel de vernieuwde alliantie tussen Caracas en Moskou geen directe militaire dreiging voor Guyana vormt, is het verstandig om de implicaties niet te onderschatten. Maduro’s draai naar Rusland komt voort uit economische nood, niet uit strategische finesse – maar geschiedenis leert dat wanhoop vaak tot onvoorspelbaar gedrag leidt. Zeker bij een leider die, net als Poetin, internationale regels systematisch negeert.
Dankzij deze nieuwe toenadering krijgt Maduro toegang tot diplomatieke, militaire en economische steun van een machtige bondgenoot met een verleden van ondermijning van het internationaal recht. Guyana beschikt dan wel over steun van de VS en andere belangrijke internationale spelers, maar waakzaamheid blijft geboden. Diplomatiek overleg, regionale samenwerking en militaire paraatheid moeten de pijlers blijven van het Guyanees antwoord op deze dreigende dynamiek.
Maduro volgt misschien een bekend draaiboek, maar voor Guyana zijn de risico’s reëel. Voorzichtigheid, niet paniek, moet de koers bepalen.
REGIO
| united news | Door: Redactie
