Column: Koning, nooit meer oranje boven
| starnieuws | Door: Redactie
Koning Willem-Alexander luistert naar het traditioneel gezag. (Foto: CDS) Koning Willem-Alexander, u bent bij ons op bezoek en wij hebben u ontvangen zoals wij zijn: warm, beleefd, gastvrij.Maar laten we eerlijk zijn,
Surinamers kunnen iemand met een glimlach binnenlaten én ondertussen denken: goed, nu even serieus praten. Dat moment is nu.In uw tijdschriften en geschiedenisboeken staat nog steeds het beeld van schoolkinderen die “oranje boven, lang leve het koninklijk paar” moesten zingen. Dat was toen. Nu zijn we vijftig jaar verder en hebben we de wereld in onze broekzak -op onze smartphone, precies tussen TikTok en onze bank-app.U hebt met eigen blauwe ogen gezien dat Suriname geen nostalgisch decor is. U hebt onze jongeren gezien - die u waarschijnlijk sneller zouden fact-checken dan uw communicatieadviseurs. U hebt ons traditioneel gezag ontmoet. En
in De Nationale Assemblée kreeg u meteen de nieuwe realiteit voor uw voeten: “Wij lopen niet achter u. Wij lopen naast u.”Bronto zei het niet om u te plagen. Hij zei het omdat de wereld veranderd is. Suriname ook.Het Suriname van 2025 laat zich niet meer inpakken in formele beleefdheid die eigenlijk bedoelt: zeg maar niets, straks storen we iemand in Den Haag - want daar zijn er ook rare politici. Die tijd is voorbij. We zijn volwassen geworden. Misschien zelfs tot uw lichte schrik.Maar nu komen we bij het onderwerp dat goed tot u moet doordringen: visums.Majesteit, u kunt hier praten over partnerschap en toekomst. Maar zolang Surinamers behandeld worden alsof ze een voorpagina-exponent zijn van 'Opsporing Verzocht', kunnen we moeilijk doen alsof alles koek en ei is.Een Nederlander koopt een ticket, drinkt een Parbo in de lucht en staat zonder problemen op Zanderij. Een Surinamer moet eerst bidden, een spaarplan starten, bewijsstukken verzamelen alsof hij een staatsgeheim wil lekken, en dan hopen dat de consulaire medewerker die dag geen ruzie had bij het ontbijt. Dat is geen beleid. Dat is theater. Tragikomedie, om precies te zijn.En vóór u Schengen erbij haalt: laat het. U weet net zo goed als wij dat een koning die overal over mag spreken ook hierover iets kan zeggen. U hoeft het niet te regelen - maar u kunt wel aangeven dat Surinamers als mensen moeten worden behandeld, niet als potentiële achterblijvers in uw land die met een koffer vol wantrouwen arriveren. Iedereen kent iemand die na een onbegrijpelijke afwijzing huilend thuiskwam. Iedereen. Dat het in 2025 nog steeds gebeurt? Dat is ronduit beschamend.Beste koning, u hebt gezien wie wij zijn. Niet 'diep in de jungle', niet 'dat voormalige wingewest', maar een natie met ruggengraat. Met trots. Met mensen die u ontvangen met warmte én vragen naar de échte relatie tussen onze landen.Want Suriname neemt geen genoegen meer met diplomatieke mooipraat. We willen handel, maar geen handel die ons opnieuw afhankelijk maakt. We willen samenwerking, maar geen samenwerking waarbij Nederland alvast bepaalt wat verstandig is. We willen partnerschap, geen patronaat. En we willen dat onze olie-inkomsten deze keer ook de komende generaties ten goede komt. En ja, we hebben fouten. We hebben uitdagingen. Maar we hebben ook een veerkracht waar je respect voor moet hebben.We vallen, staan op, schudden het af en gaan weer door - meestal met een grap tussendoor, want anders hou je het niet vol. U hebt Suriname niet alleen gezien, maar gevoeld. En eerlijk gezegd: dat werd tijd.Daarom zeggen we het nu nog één keer duidelijk, zodat niemand het verkeerd begrijpt:Wij schrijven onze toekomst zelf.We beslissen zelf wie naast ons staat - en hoe.De schaduw van oranje ligt achter ons.De zon van Suriname ligt vóór ons.
En om te voorkomen dat iemand denkt dat we dat niet durven zeggen, sluiten we af zoals Suriname het bedoelt: vriendelijk, helder, maar keihard in de kern: Nooit meer oranje boven - wij staan naast onze gele ster, op onze eigen grond.
Nita Ramcharan
| starnieuws | Door: Redactie
