Blog Verkiezingen Suriname: ‘Het formatieproces’
| waterkant | Door: Redactie
[PODCAST] – Een vlotte formatie, dat is wat we zeker kunnen zeggen over het proces tot regeringsvorming in Suriname tot nu toe. Twee dagen na de verkiezingen van 25 mei tekenden zes partijen een intentieovereenkomst om samen een nieuwe regering te vormen en ruim een week later was er een regeerakkoord. Met veel enthousiasme en bombarie werd de samenwerking aangekondigd.
Het moet worden erkend: deze samenwerking is voor Surinaamse begrippen historisch te noemen. Nog nooit gingen de NDP en NPS met elkaar in zee en ook is het ongezien dat zes partijen samen in een regering stappen. Toch wringt er iets.
De zes toekomstige regeringspartijen hebben hun samenwerkingsverband onderling bekokstoofd – mogelijk al voor de verkiezingsdag – waardoor de VHP na de verkiezingen achter het net viste. Die partij haalde volgens zeventien DNA-zetels en eindige krap achter de NDP, die achttien zetels behaalde. Beide partijen vullen samen ruim twee derde van het parlement, genoeg dus voor een stabiele regering met een ruim mandaat.
Een verkenning van een
Brewster vertelde wat een informateur zou vragen: ‘De burger heeft gezegd dat jullie de twee grootste partijen zijn en jullie hebben de meerderheid. Hoe zit het met jullie programma’s? Lukt het?’ Op dat moment kunnen beide partijleiders zeggen: het lukt niet, waarna er alsnog een blok door een van de twee met anderen kon worden gevormd onder begeleiding van de informateur. ‘Dus ja, ze horen met elkaar te praten, maar ze hoeven dat dan niet.’
Net als Brewster constateer ik dat Suriname heeft gestemd voor verandering, maar wel via de oude partijen. Nieuwe kids on the block, zoals OPTSU, kwamen niet in het parlement. Veel Surinaamse kiezers geloven dus dat partijen als de NDP, VHP, NPS, ABOP en PL deze nieuwe koers voor transparantie en zonder corruptie het beste kunnen bewerkstelligen. Alle oude clubs hebben echter geen fijne track record waar het bijvoorbeeld om zaken als friends and family gaat.
Net als Brester ben ik verbaasd en verwonderd dat er ook meteen ministers worden genoemd. De vraag is of er profielschetsen zijn gemaakt voor bewindspersonen. ‘Daarvoor hadden de partijen een [inhoudelijk, KR.] regeerprogramma voor vijf jaren moeten ondertekenen,’ aldus Brewster. In dat program zou meer in detail kunnen staan welke beleidsdoelen er moeten worden gehaald, waarna er mensen bij gezocht kunnen worden, meent de bestuurskundige.
Brewster spreekt van ‘de verkeerde volgorde’, waardoor de bevolking niet met de partijen kan meedenken. Hij geeft aan dat de situatie in Suriname niet hopeloos is, iets wat ik ook onderschrijf. Er is een grote stap gezet door NPS-leider Gregory Rusland en NDP-leider Jennifer Simons. Ze konden over hun schaduw heen springen zodat er een historische vorm van samenwerking komt. Ook ik heb begrip voor de nabestaanden en de mensen die hebben geleden in de militaire periode, maar Suriname moet verder. Uiteraard met respect voor de pijn die deze mensen nog steeds voelen. Hun overleden dierbaren mogen we nooit vergeten.
Brewster gaf tevens aan dat een inhoudelijk regeerprogramma nodig is om de zes partijen binnen vijf jaar te kunnen afrekenen op wat ze hebben beloofd. Het is echter nog niet te laat: op 16 juni wordt de nieuwe DNA geïnstalleerd en vervolgens zal de regering snel op poten worden gezet.
Hopelijk is er nog tijd en ruimte om een inhoudelijk program met doelen en voornemens op te stellen, zodat Suriname met een sterke inhoudelijke basis in deze regeerperiode in kan gaan. In deze nieyuwe aflevering van onze podcast staan we stil bij het formatieproces in Suriname, maar ook bij andere ontwikkelingen. Beluister hem hier:
| waterkant | Door: Redactie
